Wat is het eng, de verhalen over ernstig zieke mensen en de besmetting die je met gemak kan oplopen, wanneer je je niet aan de regels houdt. We weten van onszelf niet zeker of we het hebben, of misschien al gehad hebben en dat maakt iedereen een corona-verdachte.
Zo loop ik zelf ook door de winkel met argwaan. Ik lach naar de mensen die ik tegenkom als soortgenoot in deze situatie, maar blijf me daarbij wel bewust om afstand te bewaren. Dat is niet gek toch? Soms hou ik mijn adem even in als ik iemand passeer, waarom doe ik dat? Alsof het inhouden van mijn adem ook maar iets uithaalt in deze situatie.
Wat kan angst toch een stompzinnige raadgever zijn denk ik dan achteraf. Angst is een hele sterke emotie en wij worden er al maanden aan blootgesteld. De effecten zijn voor iedereen weer anders, een uitlaatklep is daarom cruciaal.
De hele dag door krijgen we informatie over dit virus, hoeveel mensen er ziek zijn en per dag overlijden. Hoe andere landen hun mensen thuis houden en wat het virus allemaal teweegbrengt; fysiek, mentaal en financieel.
Als ondernemer ondervind ik diezelfde problemen en het is knake. We zitten in hetzelfde schuitje met de rest van de wereld, dat verzacht enigszins.
Probeer ondanks deze situatie er het beste van te maken en al zijn we nu letterlijk naar binnen gekeerd, denk ook eens aan de ander. Bel eens (wat vaker), neem de rust die je nodig hebt en maak plannen voor de toekomst.
Voor we het weten kunnen we weer los naar een hele andere wereld als het voorheen was, dat wel.
